سیگنالwow{پیامی از فضایی ها به زمین}

شب پانزدهم آگوست سال 1977، تلسگوپ رادیویی Big Ear در اوهایو سیگنال عجیبی دریافت کرد که به نظر می رسید قرار است سرنوشت انسانیت را تغییر دهد. هنگام دریافت سیگنال، این تلسکوپ رادیویی مشغول جستجوی آسمان از طرف موسسه ی SETI (موسسه جستجو برای هوش فرازمینی) بود. این سیگنال 72 ثانیه طول کشید و مشخصه هایی که از سیگنال فضایی ها انتظار می رفت را دارا بود. هفت روز از دریافت سیگنال گذشته بود و کسی متوجه آن نشده بود تا این که صبح روزی جری اهمان به آن برخورد. او مشغول بررسی اطلاعات چاپ شده ی دستگاه بود که توجهش به چند حرف الفبای انگلیسی که بین ردیف هایی از اعداد قرار داشتند، جلب شد. جری سریعا دور آن حروف خط کشید و از تعجب روی کاغذ کلمه “WOW” را نوشت. به همین دلیل هم این سیگنال در رسانه ها به سیگنال WOW معروف شد. اما این حروف که جری اهمان را متعجب کردند بیانگر چه چیزی بودند؟ تلسکوپ رادیویی از اعداد و حروف الفبا برای بیان کردن قدرت سیگنال های دریافتی استفاده می کند. عدد های یک، دو، سه و چهار بیانگر سیگنال های بسیار ضعیف و یا به عبارت دیگر نویز های فضا هستند. هر چقدر که سیگنال قوی تر باشد، دستگاه از عدد بالاتری استفاده می کند و بعد از اعداد هم به سراغ حروف الفبا می رود. شب پانزدهم آگوست سال 1977، تلسکوپ رادیویی Big Ear سیگنال فوق العاده ای را دریافت کرد که دستگاه برای بیان قدرت آن به حرف U یعنی بیست و یکمین حرف الفبای انگلیسی روی آورد و همین حرف U بود که تعجب جری اهمان، دانشمند پروژه ی SETI را برانگیخت. 18 سال قبل از دریافت سیگنال، دو فیزیکدان به نام های فیلیپ موریسون و گیوسپ کوکنی تصمیم گرفتند خود را به جای موجودات هوشمند فضایی بگذارند تا تصور کنند که یک تمدن فرازمینی به چه روشی ممکن است به ما پیام بفرستد. آن ها به این نتیجه رسیدند که ما مطمئنا باید به دنبال پیامی از جنس امواج رادیویی بگردیم. فرستادن امواج رادیویی آسان است و موج الکترومغناطیسی با سرعت زیادی حرکت می کند. به احتمال زیاد موجودات فضایی از فرکانسی استفاده می کنند که برای موجوداتی که ریاضی و شیمی بلدند، معنایی داشته باشد. هیدروژن فراوان ترین عنصر جهان است. بر اثر تخلیه ی الکتریکی، هیدروژن موجی با فرکانس 1420 مگاهرتز ساطع می کند. بهتر است که ما به دنبال سیگنالی با فرکانس 1420 مگاهرتز و سیگنالی قوی بگردیم، سیگنالی که توجه ما را به خود جلب کند. چیزی که جری اهمان مشاهده کرد یک موج رادیویی بود و فرکانس آن 1420.4556 بود که خیلی به فرکانس 1420 نزدیک است. سیگنال قوی هم بود، دقیقا همان طوری که کوکنی و موریسون پیش بینی کرده بودند. اگر به تصویر نگاه کنید، حروف 6EQUJ5 را که بیانگر قدرت سیگنال هستند، مشاهده خواهید کرد. دانشمندان منبع سیگنال را صورت فلکی قوس می دانستند اما وقتی با دقت به آنجا نگاه کردند، چیزی در آن جا پیدا نکردند، نه ستاره ای، نه سیاره ای و مطمئنا نه منبعی. جالب اینجاست که فقط یکی از دو گیرنده ی تلسکوپ، این سیگنال را دریافت کردند. وقتی گیرنده ی دیگر سه دقیقه ی بعد همان قسمت از آسمان را پوشش داد، چیزی دریافت نکرد. از این مسئله می توان نتیجه گرفت که یا دستگاه اشتباه کرده است و چیزی که وجود نداشته را دریافت کرده است که احتمالش بسیار کم است و یا این که منبع سیگنال از بین رفته و یا این که تغییر مکان داده است. دانشمندان به مدت یک ماه، 24 ساعته آن قسمت از آسمان را زیر نظر گرفتند تا شاید باز هم همچین سیگنالی دریافت کنند. اما در طول این سی روز هیچ چیز جالبی دریافت نکردند. با این حال به امید دریافت دوباره ی سیگنال، تلسکوپ رادیویی Big Ear به جستجویش ادامه داد. در طول بیست سال بعد، رابرت گری، دانشمند SETI و همکارانش چندین بار با تجهیزات قوی تر به بررسی دقیق تر آن بخش از آسمان پرداختند ولی باز هم چیزی شبیه سیگنال WOW نیافتند. تلسکوپ رادیویی Big Ear در سال 1998 بعد از 40 سال فعالیت به زمین گلف تبدیل شد! سیگنال WOW، قوی ترین و واضح ترین سیگنالی است که نسل انسان از یک منبع غیر مشخص در فضا دریافت کرده است و به همین اندازه هم جالب و توضیح ناپذیر است. کاشف اصلی سیگنال، جری اهمان به منبع سیگنال اهمیتی نمی دهد و می گوید که اگر سیگنال از طرف موجودات هوشمندی بود حتما بیشتر از یک بار آن را می فرستادند.